“Biologisch als het kan, chemisch als het moet”; een gevleugelde uitspraak die aangeeft hoe er in de tuinbouw aangekeken wordt tegen de toepassing van natuurlijke vijanden en bestuivers als dé basis voor een strategie om gewasbescherming effectief en duurzaam in te vullen. Ooit in de jaren ‘70 gestart omwille van resistentie ontwikkeling, en uitgegroeid tot het vlaggenschip van duurzame productie in teelten onder glas. Was dit tot de jaren ‘90 van de vorige eeuw nog voornamelijk het domein van groentetelers, inmiddels is de revolutie tuinbouwbreed doorgedrongen, met snelle ontwikkelingen in sierteelt van de laatste 10 jaar. Potplanten onderscheiden zich hierbij wel sterk van snijbloemen. Net als in tomaat of paprika is een concept in gerbera, roos of chrysant relatief eenvoudig te kopiëren van het ene bedrijf naar het volgende. Voor potplanten geldt dit veel minder. De diversiteit aan teelten, klimaat, productiewijze en eisen van de afnemer zorgen ervoor dat elk bedrijf veelal maatwerk betreft. Mechanisering en het “standing army” principe door bij te voeren zijn welkome hulpmiddelen, maar kosten, of lastige plagen als wolluis, of “exotische” tripsen als Trips Setosus zorgen nog altijd voor hoofdbrekens, of reduceert de inzet van biologie tot ondersteunend aan een chemische basis. Kijkend naar open teelten als akkerbouw en vollegrondsgroente komt daar nog eens bij dat de klimaatomstandigheden niet gestuurd kunnen worden en het budget ook een showstopper kan vormen. De genoemde revolutie lijkt dan eerder een traag voortrollende maar fundamentele switch naar duurzame productie waarbij het budget en de techniek vaak de beperkende factor zijn, maar ook de beschikbaarheid van effectieve en veilige “groene”middelen en weerbare gewassen ons moet helpen een sluitende strategie te formuleren. Vele bouwstenen zullen dus moeten leiden tot een stevig fundament en ondertussen is de mindset van de teler ook aan verandering onderhevig. Als het woord “showstopper” wordt ingeruild voor het woordje “uitdaging”, dan is de richting en het einddoel bepaald, de weg daarnaartoe zal nog wel geplaveid moeten worden via trial & error en vervolgens successen die gevierd mogen worden. Vervang dus het woordje “traag” voor “transitie” vergeet niet hoe je een olifant eet; hapje voor hapje!